Nieuwsbrief 5 juni 2006

Neger. Volgens Van Dale vindt dit woord z'n oorsprong rond 1644 in het Spaanse en Portugese woord negro/negra, zwart.
Heel simpel eigenlijk, afgaande van de huidskleur van de Afrikaanse bevolking die men zo graag inzette voor slavenarbeid. Daarover zijn heel wat boeken geschreven en films gedraaid. Wie kent bijvoorbeeld niet 'De hut van oom Tom'?

Wie tijdens z'n schooltijd in de geschiedenisles een beetje oplette, heeft die romans en die films niet nodig om te beseffen dat het uitermate dom is mensen te be- of veroordelen naargelang van de huidskleur. Na de wreedheden van het verleden, moeten we eindelijk eens durven toegeven dat ons menselijk intellect niet in de huidskleur maar wel veel dieper zit.

De geschiedenis heeft de wereld gemaakt tot wat die nu is. Globaal gezien zijn noch de blanken (spijtig genoeg zijn er mensen met een andere mening) noch de zwarten opgetogen met dit erfgoed.
De mensheid leert door z'n fouten en kan ze proberen recht te zetten, maar de oorlogen en het vele leed dat volkeren elkaar aandeden, kunnen helaas niet ongedaan gemaakt worden. We kunnen wel rekening houden met elkaars gevoelens.

Het Nederlandse woord neger wekt bij vele kleurlingen een wrang gevoel, wat begrijpelijk is. In onze westerse naïviteit staan we daar echter niet bij stil als we dit woord gebruiken. Wordt het niet zo'n beetje tijd dat we af en toe eens op ons gaan letten? Alternatieven zijn er voldoende. Indien het nodig is een individu te beschrijven en het ras een aanduiding is, kan men eventueel spreken (of schrijven) over een zwarte, Afrikaan of kleurling, net als Aziaat of blanke zo vaak gebruikt wordt. Maar, laat best achterwege een zwart Afrikaanse neger te beschrijven, want dan kan je evenzeer praten over een witte, blanke, Noord-Europese bleekscheet… als ie tenminste niet tijdens de zomervakantie heeft liggen bruinbakken op één of ander tropisch strand.

Annemie Brusten